Roadtrip to Flores.

Gepakt en gezakt, scooter getuned tot touring modus, volle bak naft en vol goeie moed richting de haven. Na meerdere keren vol ergernis deze verplaatsingen met lokale busjes te doen (lees: in t zakzetterij) hadden ze ons dit keer niet te stekken, iedereen opzij, wij doen niet meer mee aan local transport. al valt scooteren hier ook wel onder. De ferry op richting Sumbawa. Vanaf deze haven is er al onmiddellijk een groot verschil met de drukke Balinese haven en die toeristische kant van Lombok, geen toeristen, geen gedrum en kleine ferry. 

Na een kort tochtje over water was het om onze scooter eens een testritje te even. Men had ons op lombok al verteld dat de wegen in redelijk goede staat waren. Niets was minder waar, als er op sumbawa iets in orde is, dan was het de prachtige kronkelbaan. Een droom voor motards. Van West naar oost was een tocht van 350 km onder de brandende zon. 

Na het betere bochtenwerk en 2 overnachtingen bij de lokale bevolking kwamen we aan in de haven van Sape, tijd om de billen terug gevoel te laten krijgen, want zo'n scooter is toch echt wel hard na 350 km.  De dag erna zouden we de ferry opstappen voor een 8 u durende vaart. Al snel bleek het eerder 11 a 12 u te worden aangezien de boot om niemandweetwaarom 3,5 u later vertrok. Op deze ferry was toch al wat meer toeristisch volk aanwezig, onderandere Jens en Claudia, een duits koppeltje die ook de wereld rondtrekken! We vormde al snel een toffe bende met hetzelfde budget en dezelfde doelen, perfect om te scootertrip samen verder te zetten.

Uitendelijk begon de tocht, het uitzicht werd afgewisseld door dolfijnen die al spelend achter de boot sprongen en het vulkanisch landschap van komodo national park, time flies ! Tegen sunset kwam de boot aan in Labuan Bajo, het was bij deze ook al snel duidelijk dat de zonsondergang hier echt prachtig is. 

Flores, duikersparadijs, prachtige sunsets en gateway naar Komodo- en Rinca eiland. Een must voor elke backpacker in Indonesië dus! Wij hadden een specialleke bij, Jens werd 30 jaar en dat moest gevierd worden met alles erop en eraan, met andere woorden: het 'Jurassic pakket'. Boottochtje, 2 duiken waarvan 1 in het komodo national park, tocht naar Rinca eiland om naar de beroemde Komododragons te gaan kijken. De eerste duik was voor ons de beste totnogtoe in azie, onaangeraakte koralen en een overdosis aan kleurrijke vissen. Echter duurde het wel niet lang dat deze duik op nr 1 stond. want de tweede duik was nog beter! Tons of credits voor onze duikinstructor! Na een halfuur duiken op mantapoint was het prijs. Niet 1, niet 2, maar een hele school zagen we van deze vissen. Tussen de 2 en de 7 meter grote, maar heel aardige onderwaterufo's.

Willy had ons tijdens de briefing verteld dat hij populair is bij deze vissen doordat zijn rastas op soft coral lijken, en we zullen het nog moeten geloven ook. Een dag als deze dan nog afsluiten met een paar goeie koude pintjes en een prachtige sunset. Jaja, het leven kan mooi zijn! 

Na deze overdosis superlatieven, tijd voor nog wat te bollen: 200km richting binnenland naar het drie kleurenmeer.

Na een hele dag rijden (om en bij de 9 uur) en 4 pijnlijke poepen zijn we gestopt in Bajawa. Dit was voor ons het verste punt dat haalbaar was in onze planning. 

Bajawa volgens mij Indonesisch voor het einde van de wereld, een dorp met bijna geen toeristen, geen deftige accommodatie, tussen de locals dus. Hier mag je dus ook niet kieskeurig zijn bij het zoeken van een slaapplek. 2 matrassen op de grond in de living en voila, een slaapplek. Een douche kennen deze mensen niet, gelukkig waren er op een uurtje rijden vulkanische warmwaterbronnen waar we ons wat konden "verfrissen", 38 -40 ° C. 

Op onze laatste avond was er een trouwerij in de straat, en in deze cultuur wil dit zeggen dat heel het dorp, inclusief de backpackers uitgenodigd worden om de plechtigheid te volgen. Gratis eten, gratis drinken én een feestje, dát slagen wij nooit af! Proficiat Franky en Lilys! Wij de dag erop terug richting Labuan Bajo om nog wat sunsets mee te pikken.

Elke 3 à 4 weken is er een boot die van Labuan Bajo naar Bali vaart, deze vertrok toevallig wanneer wij ook terug deze richting uitgingen. Natuurlijk is dit een passagiersferry zonder cargoruimte dus de scooter meenemen was geen optie. 

The race is on: Jens en Claudia op de rechtstreekse ferry, wij de scooter op en kijken wie er eerst terug op Balinese grond staat. Afspraak in Ubud, Bali.

Back in Bali 

Wie Ubud denkt, denkt onmiddellijk Monkey Forest en wie denkt dat deze bazekes mooi in hun eigen bos blijven mag nog eens gokken. OVERAL apen, op de straat, op de daken, in de hotels, geen enkel losliggend voorwerp of eetbaars is veilig in dit stadje.

Uitslapen hoort hier dus ook niet, bij zonsopgang komen deze lieverds iedereen wakker maken.

Na 3 dagen binnenland kwam de zeebonk in ons weer op en was het tijd om terug richting kust te trekken. Jens en Claudia naar huis, wij richting Canggu, zuid west Bali, bekend als surfersparadijs, de ideale plek dus om nog een kleine 2 weken te spenderen in afwachting van de familie.

We vonden een expat niet ver van de stranden en konden verblijven bij Tristan, een duitse surfer/lifecoach die toevallig net bezoek had van zijn duitse vrienden. Een huis vol leven, elke dag in het water,  stralende zon, de dagen vlogen voorbij. Tijd voor het hoogbezoek waar we al lang naar uitkeken, de familie is gearriveerd!