Hoewel geen van ons beide een jaar geleden had kunnen verwachten dat we het onderwatervirus zouden oplopen, was het dan toch eindelijk zover. We waren aangekomen in cairns wat voor ons twee dingen betekende, George verkopen en gaan duiken. Na een bezoekje aan de garage waar George uiteraard goedgekeurd was konden we met een gerust hart op de boot stappen. Hier voor hadden we gewerkt, dit had ons buiten 1000 euro, ook bloed zweet en tranen gekost op de farm.
Eens op de boot kon je direct zeggen van, dit ziet er dik in orde uit. De komende drie dagen zouden de max worden, het enige wat nog kon tegenslagen was het weer. En deze twijfel werd na even varen direct weggenomen door de skipper (kapitein), met als opmerking dat het weer het beste zou zijn van de afgelopen 3 maanden. Na 3 uur varen arriveerden we aan het buitenrif, iets wat kan omschreven worden als een verzameling eilandjes onder water omringd door lichtblauw water.
Na een briefing waarin ze je coördinaten meegeven over in welke richting je moet duiken en een buddycheck was het de moment voor onder water te gaan. Na een beetje stress aangezien het toch weer even geleden was dat we hadden gedoken was het tijd om te genieten. Eens op diepte gekomen ging er ineens een andere wereld open, welkom in een onderwater paradijs, iets wat weleens omschreven wordt als het achtste wereldwonder. En hoewel we de zeven andere NOG niet hebben gezien doet geen enkel superlatief recht aan deze plek.
Finding Nemo werd ineens realiteit, ze waren er allemaal. een variatie van harde en zachte koralen, mooie vissen, grote vissen, kleine vissen, giga oesters, … En hoewel we coördinaten hadden meegekregen naar waar we moesten zwemmen waren we al snel de weg kwijt. Want geef toe, wie gaat er op zijn compass kijken met al dat moois rondom. Het gebeurde dus weleens dat we bovenkwamen en de boot een eindje zwemmen van ons verwijderd was.
De eerste dag was direct vrij pittig: duiken, eten, duiken, eten, duiken, eten, duiken, slapen. gelukkig ben je onderwater de rust zelve, en zo werd de eerste dag ingevuld met drie dag duiken en 1 nachtduik. Onze eerste nachtduik was ook zeer speciaal, kleuren veranderen, vissen die overdag leven worden vervangen door nachtvissen, en alles word ineens veel spannender.
Dag twee stonden we op voor de zon, om dan met sunrise het water in te springen. het was weer even grote verwennerij als de voorgaande dag, alleen op een andere locatie met andere routes. Gelukkig was er vandaag tussen de duiken door wat meer tijd om uit te rusten. het water was super helder, je kon tot 30 meter zien onder water, wat heel ver is ! En hoewel we op 1 van de beste spots ter wereld aan het duiken waren, waren onze verwachtingen nog niet compleet. We hadden nog steeds geen haai gespot. Gelukkig kwam daar tijdens de nachtduik verandering in. En hoewel het rif ons tot hier al verbaasd had vanaf minuut 1, ging het nu nog een stapje verder. De boot werd onderlangs verlicht, en als er iets is wat haaien graag hebben is het wel verlichting, het vergemakkelijkt namelijk hun jacht doordat ze hun prooi veel beter kunnen zien.
Tijdens de briefing waren er ongeveer een 7 tal rugvinnen aan het circuleren rond de boot, stuk voor stuk haaien op zoek naar wat eten. En hoewel deze vissen geen mensenvlees hoeven sloegen de hartjes toch al wat sneller bij de duikers. Gelukkig waren enkele zwaardvissen voldoende om te haaien hun honger even te stillen. Toch wel machtig wanneer je ze ziet jagen tegen een verschroeiende snelheid op zoek naar een hapje. Verder zagen we ook nog een 150 jaar oude schildpad (Bryan), met een schild ter grootte van de doorsnee eettafel, dewelke lag te slapen in zijn grot.
De laatste dag ging verder op het elan, en al snel beseften we dat de intense 11 duiken zeer snel gegaan waren. Nog een laatste keer genieten op dee magische plek en drie dagen later stonden we terug aan wal, moe maar ongelofelijk blij dat we dit gedaan hadden.
Tijd om naar Nieuw Zeeland te vliegen, aangezien we op de boot een koppel hadden leren kennen dat ons busje George wouden overnemen.
Bye George, Bye Reef, Bye australia !