Op 8 september kwamen we aan op Ko Tao, na het nemen van een nachtboot waarop we 6 uur lang konden genieten van de sterrenhemel. Zelden zo'n heldere hemel gezien (zonder donderslag) en de bijhorende vallende sterren, Marijke maar wensen aan 't doen. Eens op Ko Tao aangekomen op zoek naar een verblijf dichtbij de duikschool. Na een dag aanbakken op het strand en slapen in de zon wat ons uiteraard een mooie rode kleur gaf, waren we volledig uitgerust voor te beginnen duiken. Na wat theorielessen stapten we op de boot richting Japanese Gardens, een strand dat zijn naam dankt aan de overvloed jappen. Deze 3 meter diepe plek was perfect voor de basisbeginselen van het duiken onder de knie te krijgen, en in tegenstelling tot een zwembad waar de meeste oefenen. Waren er hier al een heleboel onderwaterwezens te spotten. 

De volgende dagen werden gevuld met meer theorielessen en duiksessies, telkens een beetje dieper.
De tweede duik was waanzinnig, geen stroming, heldere hemel, en ongelooflijk veel koralen en vissen. Het eerder door onze lerares vernoemde duikvirus nam vat op ons lichaam, Geweldig! 
Op de laatste dag was het tijd voor onze goal te behalen: duiken tot op een diepte van 18 meter.
Echter was het water niet meer zo helder en kalm als de voorgaande dagen, des te groter de uitdaging. 
Tijdens de duik werden we nog eens aangevallen door een Triggerfish, een territoriale vis ter grootte van de gemiddelde hond.
Gelukkig kwamen we 45 minuten ongedeerd terug boven ongeveer 100 m van de boot (door de stroming) en hadden we ons brevet gehaald. YEEEEEEZ #fier
S'avonds werd ingevuld door een feestje in de lokale strandbar, dewelke Ko Tao rijk is. Er zijn hier tal van strandbars met een heel relaxte sfeer.

IMPORTANT!!

Koa tao is eigenlijk het schildpaddeneiland, desondanks hebben we geen enkele schildpad gezien. Dit komt door de bevolking. Schildpadden staan namelijk hoog in de ranking van de delicatessen bij de Aziatische bevolking, wat zeer jammer is. Ook door de vervuiling, dewelke schildpadden als voedsel kunnen aanschouwen gaan er veel schildpadden dood.
Wat nog belangrijker is zijn de haaien, er werd ons tijdens de duiklessen gezegd dat de kans bestond haaien te kunnen zien. Spijtig genoeg hebben wij er geen kunnen waarnemen, ook mede mogelijk gemaakt doordat de SPL##T-OGEN graag haaienvinnen verwerken om hun soep te brouwen.
En aangezien de haaien aan de basis liggen van het hele ecosysteem onderwater, daarbij wetende dat 85% van de fotosynthese onderwater plaatsvindt. Kunnen we hierbij stellen dat we ons eigen zuurstofsysteem kapot maken voor wat soep. (#totzoverhetinformatievegedeeldte)

Vanaf hier vervolgt ons reisverhaal zich richting Koh Phanang.