Na onze lange reis en ons kort duurende dutje op het strand dicht bij de pier van Sengigi vervoegden we de locals op de public boat naar Gili Meno. Een tochtje van een dik half uur klinkt goed, behalve als je met 40 andere dit waggelende bootje moet delen, inclusief hun survivalpakket aan voedsel, drank, water en wat pluimvee. Gelukkig hadden ze nog paarden en koeien genoeg op het eiland want deze worden met hetzelfde vervoersmiddel naar ginder gebracht. 

Van de drie Gili eilanden kozen we dus het meest Idyllische. Het feestgedruis van Gili Trawangan lieten we letterlijk links liggen en de luxe van Gili Air rechts. 
Het prachtige blauwgroene water, de witte stranden, een kleine gemeenschap van enkele honderden locals en geen gemotoriseerd vervoer (lees: alles te voet of met paard en kar), hier vonden we de welverdiende rust.

8 dagen lang verbleven we bij een wel zeer amusant Engels koppel die hun droom willen waarmaken en een bamboo resort bouwen in het midden van dit eiland. Genietend van de zon, het strand en elkaar hebben we niets meer gedaan dan wat wandelen en vooral veel snorkelen.
Deze eilandengroep staat bekend voor hun mooie onderwaterwereld die je met enkel een duikbril en een snorkel kan bewonderen. Op Meno is dat ook het Turtle Sanctuary gevestigd waar men de kleine schildpadjes grootbrengt om ze dan na 8 maanden vrij te laten in de zee. Geen wonder dus dat je na 30 minuten snorkelen al snel 6 schildpadden van aanzienlijk formaat kunt spotten. Een aanrader voor elke waterrat!

Onze samenvatting: Turtles, sunshine and Beer (zie fotos)

Een dikke week met uitzicht op zon en vooral zee begonnen de surfkriebels op te komen dus hoog tijd voor wat actie, Surf's up, wij richting Kuta, Lombok